Dolar testuje opory – Analiza techniczna z dnia 7.11.2025

Końcówka tygodnia przynosi stabilizację po dynamicznych ruchach z października. Na głównych parach walutowych widać odbudowę równowagi, a złoto po imponującym rajdzie szuka nowego punktu równowagi. W centrum uwagi inwestorów pozostają średnie kroczące i kluczowe strefy wsparcia, które mogą wyznaczyć kierunek na kolejne dni.

Tabela. Maksima i minima głównych walut w PLN oraz cena złota (wyrażona w USD). Zakres: 03.11.2025-07.11.2025.

EUR/USD

Wykres kursu euro do dolara, interwał dzienny

Kończący się tydzień przynosi próbę ustabilizowania notowań eurodolara po kilku tygodniach spadków. Para EUR/USD od wiosny poruszała się w szerokim przedziale konsolidacji pomiędzy 1,16$ a 1,18$, testując górne ograniczenie strefy kilkukrotnie – w lipcu i wrześniu. Za każdym razem pojawiały się wyraźne sygnały osłabienia popytu, co potwierdzały świece z długimi górnymi cieniami. W październiku kurs wyłamał się dołem z kanału wzrostowego, schodząc poniżej 1,16$ i chwilowo testując poziom 1,14$. Aktualnie notowania utrzymują się w rejonie 1,1550$, tuż pod 50-dniową średnią kroczącą, która pełni funkcję najbliższego oporu. W szerszej perspektywie obowiązuje trend spadkowy, a dopóki kurs pozostaje poniżej 1,1760, trudno mówić o trwałej poprawie nastrojów wokół euro. Najbliższe techniczne wsparcia można wskazać przy 1,139$ oraz 1,106$ – to poziomy, na których wcześniej pojawiał się popyt. Z technicznego punktu widzenia początek przyszłego  tygodnia może więc upłynąć pod znakiem stabilizacji po dynamicznym ruchu z końca października.

EUR/PLN

Wykres kursu euro do złotego, interwał dzienny

Kończący się tydzień na rynku EUR/PLN przebiega spokojnie, choć w tle wciąż widoczna jest próba ustabilizowania notowań po serii lokalnych wahań. Od wiosny kurs porusza się w stosunkowo wąskim przedziale 4,20 – 4,29 zł, tworząc klasyczną formację konsolidacji. W ostatnich tygodniach pojawiły się próby wybicia górą, jednak poziomy 4,28 – 4,29 okazały się trudne do sforsowania. Obecnie notowania utrzymują się w rejonie 4,25 zł, nieco powyżej 50- i 100-dniowych średnich kroczących, które przebiegają blisko siebie i wyznaczają strefę krótkoterminowego wsparcia. W szerszej perspektywie kluczowe pozostają właśnie te średnie — ich trwałe przełamanie mogłoby otworzyć drogę do testu okolic 4,23 zł, natomiast powrót powyżej 4,26 zł ponownie przybliżyłby rynek do górnego ograniczenia kanału. Z technicznego punktu widzenia para pozostaje więc w fazie wyczekiwania: brak wyraźnego trendu kierunkowego i niska zmienność sprzyjają utrzymaniu równowagi pomiędzy euro a złotym. Dopiero opuszczenie strefy 4,20–4,29 zł mogłoby wskazać na silniejszy impuls w którąś ze stron.

USD/PLN

Wykres kursu dolara do złotego, interwał dzienny

Na parze USD/PLN kończący się tydzień przyniósł lekkie umocnienie dolara po miesiącach powolnej konsolidacji. W drugiej połowie roku kurs budował szeroką bazę w rejonie 3,55–3,65 zł, tworząc podwójne dno widoczne w lipcu i sierpniu. To właśnie z tej strefy rozpoczął się stopniowy ruch w górę, wspierany przez 50-dniową średnią kroczącą, która obecnie przebiega w okolicach 3,65 zł. W pierwszych dniach listopada notowania przetestowały poziom 3,70 zł, który od wiosny pełnił rolę silnego oporu. Próba jego trwałego przełamania nie powiodła się, a kurs ponownie cofnął się w okolice średnich kroczących. W szerszym ujęciu układ wykresu sugeruje, że rynek przeszedł z fazy spadków w okres równowagi – kluczowe wsparcie wyznacza poziom 3,61 zł, natomiast najbliższe opory widać przy 3,77 i 3,83 zł. Dalszy kierunek może zależeć od zmian sentymentu wobec dolara na świecie, choć jak na razie polska waluta zachowuje się stabilnie. Tydzień kończy się więc pod znakiem lokalnej korekty, ale bez wyraźnego przesilenia w trendzie.

Złoto

Wykres kursu złota do dolara, interwał dzienny

Po kilku tygodniach niemal nieprzerwanego wzrostu notowania złota w kończącym się tygodniu zatrzymały się w okolicach 4000 USD za uncję, czyli nieco poniżej październikowych maksimów na poziomie 4385 USD. Od wiosny rynek budował szeroką bazę konsolidacyjną w przedziale 3400–3600 USD, z której wyjście górą w drugiej połowie września uruchomiło silny impuls wzrostowy. W krótkim terminie tempo zwyżek wyraźnie spadło, a cena przesunęła się bliżej 50-dniowej średniej kroczącej (obecnie około 3900 USD), która pełni rolę pierwszego technicznego wsparcia. Kolejne strefy popytu widać w okolicach 3610 USD i 3450 USD, gdzie przebiegają również długoterminowe średnie. Z kolei od góry opór tworzy rejon 4080–4100 USD, a jego wybicie mogłoby otworzyć drogę do ponownego testu historycznych maksimów. Na razie jednak rynek wydaje się łapać oddech po intensywnym rajdzie, a inwestorzy czekają na nowe sygnały z rynku długu i dolara, które tradycyjnie wyznaczają kierunek dla metali szlachetnych.