Przedsiębiorca musi rozliczyć internetową wymianę walut

Aktualne przepisy nie pozostawiają wątpliwości, jeżeli chodzi o obowiązki związane z ewidencjonowaniem obrotu walutowego przez przedsiębiorcę. Wymianę walut bezwarunkowo trzeba rozliczyć, jeżeli została wykonana w celu związanym z działalnością gospodarczą. Wielu użytkowników serwisu InternetowyKantor.pl to jednoosobowi przedsiębiorcy. W związku z tym przygotowaliśmy artykuł, który wyjaśnia, jak należy rozliczać i ewidencjonować internetową wymianę walut.

Ustalenie różnic kursowych to podstawowa czynność

Różnice kursowe są nieodłącznym elementem rozliczeń walutowych, które wykonuje osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą. Zasady obliczania wspomnianych różnic określa ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (potocznie zwana ustawą o PIT).

Przedsiębiorca musi wykazywać zarówno dodatnie jak i ujemne różnice kursowe. W przypadku wystąpienia dodatnich różnic zwiększeniu ulega kwota przychodów oraz wymiar podatku dochodowego. Ujemne różnice kursowe skutkują natomiast wzrostem kosztów uzyskania przychodów i obniżeniem zobowiązań podatkowych firmy. W przypadku walut przechowywanych na rachunku ujemne różnice kursowe powstają, gdy kurs uwzględniany podczas rozchodu waluty jest niższy od notowań stosowanych do wcześniejszej wyceny.

ZWRÓĆ UWAGĘ: Ujemne różnice kursowe powiększają koszty i jednocześnie redukują wymiar podatku dochodowego. Powstanie dodatnich różnic kursowych skutkuje wzrostem przychodu i zwiększeniem kwoty należnej fiskusowi. 

 

Różnice kursowe trzeba uwzględniać w różnych sytuacjach, które są związane z działalnością jednoosobowej firmy. Przedsiębiorca kupujący walutę od kantoru internetowego będzie musiał uwzględnić kurs jej nabycia w trakcie kolejnych rozliczeń (np. zapłaty za towar kupiony za granicą). Rozliczenie sprzedaży waluty w sieci powinno natomiast uwzględniać kurs jej wpływu. Do ustalania kursów waluty, która wypływa z rachunku bankowego, trzeba konsekwentnie wykorzystywać jedną z trzech metod:  

• FIFO (ang. first in first out)
• LIFO (ang. last in first out)
• rozliczenie według średnioważonego kursu

Szczegółowych informacji na temat zastosowania tych metod dostarczają poniższe przykłady.

Przykład 1

Na rachunku walutowym przedsiębiorcy znajduje się kwota 15 000 euro. W jej skład wchodzi:

• 5000 euro kupionych od serwisu InternetowyKantor.pl (kwota wyceniona po kantorowym kursie sprzedaży 1 EUR = 4,2000 zł)
• 10 000 euro otrzymanych od zagranicznego kontrahenta (ta kwota została wyceniona według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego datę jej otrzymania, kurs zastosowany do wyceny: 1 EUR = 4,1900 zł)

Z rachunku bankowego przedsiębiorca zapłacił zagraniczną fakturę o wartości 10 000 euro. Taka osoba do wycenienia rozchodu musi stosować średni kurs NBP z dnia poprzedzającego datę zapłaty (1 EUR = 4,1850 zł).

Przedsiębiorca rozlicza rozchód waluty z uwzględnieniem metody FIFO. Zakłada ona, że w pierwszej kolejności są wypłacane środki, które najpierw wpłynęły na rachunek (tj. waluta zakupiona od kantoru internetowego).

Ujemna różnica kursowa = 10 000 euro x 4,1850 zł/euro – (5000 euro x 4,2000 zł/euro + 5000 euro x 4,1900 zł/euro) = – 100 zł

Przykład 2

Na rachunku walutowym przedsiębiorcy znajduje się kwota 35 000 dolarów amerykańskich. W jej skład wchodzi:

• 10 000 dolarów kupionych od serwisu InternetowyKantor.pl (kwota wyceniona po kantorowym kursie sprzedaży 1 USD = 3,2400 zł)
• 15 000 dolarów otrzymanych od zagranicznego kontrahenta (ta kwota została wyceniona według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego datę jej otrzymania, kurs zastosowany do wyceny: 1 USD = 3,2350 zł)

Przedsiębiorca przelał 20 000 dolarów ze swojego rachunku i wymienił je w serwisie InternetowyKantor.pl. W wyniku tej transakcji kantor internetowy wypłacił 65 000 zł (kantorowy kurs wymiany wynosił wówczas 3,2500 zł za 1 USD).

Przedsiębiorca rozlicza rozchód waluty z uwzględnieniem metody LIFO. Zakłada ona, że w pierwszej kolejności są wypłacane środki, które jako ostatnie wpłynęły na rachunek (tj. waluta otrzymana od kontrahenta).

Dodatnia różnica kursowa = 20 000 dolarów x 3,2500 zł/dolara – (15 000 dolarów x 3,2350 zł/dolara + 5000 dolarów x 3,2400 zł/dolara) = 275 zł.

Przykład 3

Na rachunku walutowym przedsiębiorcy znajduje się kwota 20 000 funtów brytyjskich. W jej skład wchodzi:

• 8000 funtów kupionych od serwisu InternetowyKantor.pl (kwota wyceniona po kantorowym kursie sprzedaży 1 GBP = 5,2800 zł)
• 12 000 funtów otrzymanych od zagranicznego kontrahenta (ta kwota została wyceniona według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego datę jej otrzymania, kurs zastosowany do wyceny: 1 GBP = 5,2700 zł)

Przedsiębiorca przelał 20 000 funtów ze swojego rachunku i wymienił je w serwisie InternetowyKantor.pl. W wyniku tej transakcji kantor internetowy wypłacił 105 500 zł (kantorowy kurs wymiany wynosił wówczas 5,2750 zł za 1 GBP).

Przedsiębiorca rozlicza rozchód waluty z uwzględnieniem metody średnioważonego kursu. W przypadku walut przechowywanych na rachunku średni kurs = (8000 funtów x 5,2800 zł/funta + 12 000 funtów x 5,2700 zł/funta)/20 000 funtów =  5,2740 zł/funta

Dodatnia różnica kursowa = 20 000 funtów x 5,2750 zł/funta – 20 000 funtów x 5,2740 zł/funta = 20 zł

Wszystkie obliczone różnice powinny znaleźć się w KPIR

Po ustaleniu różnic wynikających ze zmiany kursu waluty przedsiębiorca musi je wykazać w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (KPIR). Różnice dodatnie, które wynikają z umocnienia waluty w trakcie jej przechowywania na rachunku, powinny być uwzględnione w kolumnie numer 8 jako pozostałe przychody. Różnice ujemne trzeba wpisać jako pozostałe wydatki (do kolumny numer 13). Warto pamiętać, że ujemne różnice kursowe powiększają koszty. Dlatego podatnik musi je uwzględniać w KPIR bez znaku minus. Klienci kantorów internetowych, którzy rozliczają różnice kursowe powinni zadbać o to, aby do dokumentacji księgowej były załączone dokumenty potwierdzające kursy wymiany.

ZWRÓĆ UWAGĘ: Obliczone różnice kursowe trzeba uwzględnić w księdze przychodów i rozchodów. Różnice dodatnie są wpisywane do kolumny numer 8. Ujemne różnice (bez znaku minus) powinny znaleźć się w kolumnie numer 13.